یــــــونـــان تفکـــــــــرات مــــن تسخیــــــــــــــــــــراست
در آتـــــــــــن تــــــــن کنــــــار یـــــک آشیلــــــــــــوس
دل نیســــــــــت مـــــرا پــــــرومتـــه در زنجیـــــــراست !
روزگارانی دلم آیینه باور بود
نور در آیینه ی شعرم شناور بود
روزگارانی که با پیری سحر سیما
در دلم شور جوانی شعله ورتر بود
چشمه ی اندیشه ام سرشار از ماهی
آسمان خاطرم غرق کبوتر بود
در دل تنگم فروزان شعله ای ازعشق
بر سر من سایه ی نخلی تناور بود
رهسپار کوچه ای لبریز از احساس
روی هر دیوارطرحی ساده ازدربود
شب همه شب تا اذان ساقی خورشید
ذکر لبهایم نمازی خلسه آور بود
در دل یلداترین شبهای نامیرا
قاصدکهای امیدم روز پرور بود
پای احساسم اگر پیوسته در زنجیر
گوشه میخانه هادستم به ساغر بود
یاد باد آن روزگارانی که درغمها
شادی من دیگر و دل نیزدیگربود .
بهار آمد در آغوش گل سرخ
دل از کف داده مدهوش گل سرخ
شد از دیبای زیبای بهشتی
نگارین جامه تنپوش گل سرخ
ز مروارید شبنم گوشواری
نسیم آویخت بر گوش گل سرخ
ید بیضای حور آورد و افکند
ردای نقره بر دوش گل سرخ
زمین صحرا به صحرا دشت تا دشت
بهشت آیین شد از جوش گل سرخ
سرود روشن خورشید عشق است
تبسمهای خاموش گل سرخ
نوای بلبل شیدا ز سر برد
به هنگام سحر هوش گل سرخ
نوید لذّة للشاربین است
کنار چشمه ی نوش گل سرخ
زیارتنامه ی دلهای سبز است
ترنمهای چاووش گل سرخ
نسیم صبح فروردین خدا را
چه نجوا کرد درگوش گل سرخ
که تصنیف سپید آشنایی
نخواهد شد فراموش گل سرخ .
«شعله ی آواز» پایگاه سروده های جدی ارادتمند در قالبهای مختلف (سنتی و نیمائی) است.