از    خانه       به      میخانه      اگر        راه    نباشد
در      زندگی ام      جلوه ی         دلخواه     نباشد

جز   دغدغه ی    صبح      خماری     نبرد      سود
ساقی     اگر      از      راز       می      آگاه    نباشد
 
یوسف     نشود  معتبر     از    جاه   ،    به     اکراه
یک       چند        اگر        معتکف       چاه    نباشد

عشق من   و  تو  قصه ی پر سوز  و  گدازی ست
کز       خاطره ها     رفت    و     در     افواه    نباشد

کی  خرمن   غم های      دلم     را      زند     آتش
یک    شعله     اگر     بر     لب     من   آه     نباشد

گلبوسه ی لعل تو متاعی است که  چون  بخت
گاه    آید    و    گاهی    رود      و    گاه        نباشد
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  گر    پرتوی    از   حسن   تو  تابد   به  دل   عشق
روز   و    شب    عمر  این    همه    جانکاه نباشد

گل باشی و گل پوشی و می نوشی و چون گل
عمر     تو      امید    است    که     کوتاه    نباشد.