بیـــا خــــانـــه ی  دل  مصفّـــــــا کنیم

از این  دُرج ، قفـــل گـــــران     وا کنیم

گهـــرهای  روشن تـــر  از    آفتــــــاب

در این گوشــه ی دنــــج  پیـــدا  کنیم

هوس  را  برانیم   همپــــــای  عقــــل

در این  تنگ جـــا ، عشق را جــا  کنیم

به ســـوگ جـــوانی که از دست رفت

به فتـــوای  احســـاس  غــوغا  کنیم

اگر  سینه  شیداست ، آتش فشــــان

وگـــر دیده  بیناست  ،  دریــــا  کنیــم

چـــو پـــروانه  پــروا  نه  از  ســوختن

که بـــر  آتش عشـق ، پـــر   وا  کنیم

تنـــــک مـــایگـــانیم  در عـــاشقـــی

مگــــر  آه  بـــا   نــــالـــه سودا کنیم

چو مجنون که غربت نصیب  دل است

جهان  را  پـــر  از  نــــــام  لیلا   کنیم

درخشانتر  از   مهـــر  و   ماهیم اگــر

ز جـــان  تکیـــه  بر  مهر  مولا   کنیم.